انتخاب و روش نصب ریل راهنمای آسانسور
با رشد مداوم اقتصاد ، روند شهرنشینی سریع‌تر و سریع‌تر می‌شود و پروژه‌های ساختمانی بیشتر و بیشتر می‌شوند. استفاده از آسانسور بسیار گسترده است. اما در نصب ریل راهنمای آسانسور اگر انتخاب ریل راهنما خوب نباشد بر کیفیت نصب آسانسور تاثیر می گذارد. بنابراین نحوه انتخاب ریل راهنمای آسانسور و چیدمان فاصله ریل راهنما با توجه به الزامات مربوطه به مشکلی تبدیل شده است که کارکنان باید آن را حل کنند. با توجه به الزامات نصب و فنی مقرر در استانداردهای ملی، تحلیل بار ریل های راهنمای آسانسور، اعمال نتایج آنالیز در انتخاب ریل راهنمای آسانسور و محاسبه و تحلیل فاصله بین ریل های راهنما این مقاله دارای ارزش مرجع خاصی برای عملکرد ایمن و پایدار آسانسورها است.
1. الزامات نصب ریل های راهنمای آسانسور
کیفیت نصب ریل راهنما به طور مستقیم بر راحتی و ایمنی عملیات تجهیزات آسانسور تأثیر می گذارد. انتخاب و طراحی تکنولوژی نصب ریل راهنما بخش مهمی از نصب آسانسور است. وظایف اصلی ریل راهنما عبارتند از: متعادل کردن وزن کابین و عملکرد ریل راهنما ، پشتیبانی و اطمینان از عملکرد قابل اعتماد دستگاه ایمنی. استاندارد ملی اکیداً تصریح می کند: به منظور اطمینان از عملکرد ایمن و قابل اطمینان آسانسور، ریل های راهنما و لوازم جانبی مربوطه باید قابلیت حمل بار ترکیبی را داشته باشند و حداقل توسط دو ریل پشتیبانی شوند. GB7588-2003 الزامات ریل راهنما را برآورده می کند و مبنای محاسباتی برای فاصله ریل راهنما بیش از 2.5 متر دارد.
روش تثبیت براکت ریل راهنما روی دیواره چاه های مختلف متفاوت است. اگر دیوار چاه یک سازه بتنی باشد، به طور کلی چهار روش برای تثبیت براکت وجود دارد:
1: روش از پیش تعبیه شده ورق فولادی.
2: روش رول بولت
3: هنگامی که ضخامت دیواره شفت کمتر از 0.1 متر است، از روش ثابت کردن میله لنگر استفاده می شود
4: روش تعبیه مستقیم.
دیوار چاه ساختار آجری را اتخاذ می کند. به منظور اطمینان از تثبیت قابل اعتماد براکت ریل راهنما، بهتر است از تیر حلقه ای بتنی برای تثبیت براکت یا نصب براکت فولادی کانالی بر روی دیوار چاه استفاده شود. نصب با کیفیت بالا مستلزم عمودی و پایداری ریل راهنما است. علاوه بر این، الزامات دقت مانند فاصله ریل متعادل و شکاف مشترک کوچک وجود دارد.
2. انتخاب ریل راهنمای آسانسور
ریل های راهنمای آسانسور با توجه به شکل های مقطع مختلف به L شکل، T شکل و توخالی تقسیم می شوند. ریل های راهنما نوع L و توخالی قیمت پایینی دارند، اما نمی توان از آنها برای ساخت تجهیزات ایمنی بدون پشتیبانی استفاده کرد و معمولاً فقط برای تعادل استفاده می شود. آسانسورهای سرعت متوسط و بالا از این دو نوع ریل راهنما استفاده نمی کنند: ریل های راهنما نوع t دارای کاربردهای گسترده ای هستند و ساخت و استفاده از آنها استاندارد و استاندارد شده است. پارامترهای اصلی عبارتند از عرض پایین b، ارتفاع بالا h، ضخامت سطح کار k. مواد مختلف، تکنیک های مختلف پردازش و انواع مختلف ریل های راهنما نوع t با استحکام و سفتی متفاوت. در نصب میدانی ، لازم است فرآیند نصب آسانسور را به دقت دنبال کنید تا محاسبه و بررسی شود که آیا آرایش ریل های راهنما با ظرفیت باربری مطابقت دارد یا خیر. با این حال، برای به دست آوردن یک مدل ریل راهنمای دقیق تر، ظرفیت باربری ریل راهنما نیاز به محاسبه و تجزیه و تحلیل دارد.
به منظور ساده سازی فرآیند محاسبه، شرایط تنش ریل راهنما ساده شده است. هنگامی که توزیع بار یکنواخت است، روش محاسبه ریل راهنما ساده می شود: (1) بار نامی که کابین می تواند تحمل کند به طور یکنواخت به کل سطح اعمال نمی شود، بلکه به 3/4 سطح کابین اعمال می شود. (نامطلوب ترین مورد)؛ (2) نیروی ترمز ایجاد شده توسط گیره ایمنی به طور مساوی روی خط گسترش ریل راهنما توزیع می شود. هنگامی که چندین ریل راهنما یا چندین دستگاه ایمنی به طور همزمان کار می کنند، نیروی ساکن می تواند به طور مساوی توزیع شود. هنگام بررسی و محاسبه انتخاب ریل های راهنما، معمولاً بار تحت نامطلوب ترین شرایط کاری برای تجزیه و تحلیل انتخاب می شود. دو شرایط عملیاتی برای کار آسانسور وجود دارد: عملکرد عادی، بار نسبتاً پایدار، گیره ایمن و بار ضربه ای خاص.
